Voorbeschouwing Bloem & Zeetocht 25 April 2018
Vandaag zoeken we de bollenvelden op in de omgeving van Noordwijk en Noordwijkerhout. Maar dat niet alleen. Er is veel meer te zien.
Na een blik op de bollen, die hopelijk volop in bloei staan, maar het koele voorjaar geeft daarop veel hoop, gaan we de landgoederen Klein Leeuwenhorst en Nieuw Leeuwenhorst over. De gebouwen die bij het landgoed horen hebben luiken in de kleuren licht blauw en wit. Vanaf De Koepelberg kijken we over een vijverpartij uit op buitenplaats Dijkenburg.
Het bos aan de Noord zijde van Nieuw Leeuwenhorst is opnieuw aangeplant nadat de Duitse bezetter het oude bos in de Tweede wereldoorlog had gekapt bij de aanleg van de Atlantikwall. Ze wilden een vrij schootsveld hebben. Ook sloopten ze om die reden het oude landhuis dat hier heeft gestaan. De grote waterpartij die er nu ligt, is een overblijfsel van de tankgracht uit die tijd. De kale vlakte en de tankgracht zijn nu overgenomen door jonge bossen met vegetatie zoals braam, kamperfoelie en lijsterbes. Een eldorado voor vogels en kleine zoogdieren.
Op het zuidelijke deel staan oeroude bomen. De lanen herinneren duidelijk aan de allure van weleer. Hier vind je ook de Koepelberg. Bezoekers die ooit met de trekschuit via de Leidsche vaart op bezoek kwamen moesten uitstappen als ze bij Noordwijkerhout ‘une petite montagne’ zagen.
We wandelen over het landgoed, ook langs het nog noordelijker gelegen deel waarop tussen 1946 en 1973 Klein Seminarie Leeuwenhorst te vinden was. In de middeleeuwen was hier het klooster Leeuwenhorst gevestigd. Zo komen we weer uit bij de bollenvelden die we volgen tot in het centrum van Noordwijkerhout. Daar doorkruisen we het centrum langs het lieflijke witte kerkje.
Na de wagenstop wandelen we door naar het terrein van ‘De Bavo’. De Sint Bavo was ooit een Rooms Katholieke psychiatrische instelling die is gesticht door de congregatie van de Broeders van Liefde. Het prachtige complex staat er nog altijd, hoewel het wel een opknapbeurt kan gebruiken.
We verlaten het dorp weer tussen de bollenvelden door en zetten nu koers naar de duinen. Die gaan we lekker doorkruisen waarbij er zelfs het nodige onverharde pad zal zijn tot we enigszins klimmend en dalend uit komen op het strand. Hier slaan we
af naar het zuiden om na ruim een kilometer aan te komen bij de horecarust bij strandpaviljoen ‘De Zeemeeuw’.
Voor de horecarust heb ik gekozen voor strandpaviljoen De Zeemeeuw waar bij goed weer zelfs op het terras gezeten kan worden. Maar het paviljoen zelf is ook gezellig en er is zelfs daar genoeg te zien.
Een kopje koffie, thee of chocomel is goed te doen, maar voor de overige consumpties worden toeristenprijzen gerekend. Houdt dat dus in het achterhoofd. (Twee kroketten met twee sneetjes brood kosten 9,= en tomatensoep kost 6,= bij voorbeeld.) Het is niet toegestaan meegebrachte consumpties te nuttigen.
Er wordt per tafel afgerekend, dus het verzoek om onderling het juiste bedrag neer te leggen.
Na de rust gaan we de Wilhelminaboulevard over langs de sjieke hotels en het bronzen beeld van Wilhelmina, waar ze te zien is zoals zij op 4 april 1940 in Noordwijk de gelegerde troepen inspecteerde . We buigen af naar de sjieke zuidelijke zijde van Noordwijk. Na ons vergapen te hebben aan de leuke optrekjes volgt nog een stukje duin waar we vanaf de hoogte uit kunnen kijken over de bollenvelden. Hier is goed te zien hoe de duinen af zijn gegraven ten gunste van de bollen op de zandgrond.
We doorkruisen Noordwijk Binnen waarbij oa het Lindenplein aangedaan wordt. De historie van dit plein gaat 600 jaar terug. Opvallend zijn de monumentale ‘Lindenhof’ en de muziekkapel. In de Lindenhof groeide notarisdochter Henriette Roland Holst op die als schrijfster en politiek activiste grote bekendheid kreeg. Op het plein staat een borstbeeld van haar.
Tenslotte gaan we over de lommerrijke Nachtegaalslaan om landgoed Offem heen. Een van de prachtige bijgebouwen is vanaf de weg zichtbaar, we mogen er helaas niet in. Wel leuk om te weten: in dit bos zijn veel stinzenplanten te zien: sneeuwklokje, wilde hyacint, sterhyacint, daslook en lenteklokje en enkele bijzondere narcissen. Deze werden hier geplant voor het florapark (1932), de Noordwijkse voorloper van de Keukenhof.
Wie weet hebben we het geluk te zien dat er schapen worden gedreven door border collies, maar de schapen lopen er in ieder geval. En dan komen we al snel terug bij de kantine van SJC.
Prettige wandeling Monique Slot
Verslag sop 2 daagse Rhenen 10 April 2018 Jeannette van Buuren
Organisator Casper Seijn.
Vol verwachting laat ik me op deze mooie lentedag naar Rhenen rijden om 1 dag mee te lopen met de Soppers. Slechts 1 dag?, zult u vragen. Ja, want 2 dagen klimmen en klauteren aan het einde van de Utrechtse Heuvelrug is mij te veel. Vandaar dit verslag van mij van dinsdag 10 april.
We zijn vroeg in het restaurant Cunera. Daar zit Wim - onze voorzitter - al, die vorige week 250 SOP-tochten op zijn naam schreef. Ik feliciteer hem alsnog van harte en maak een diepe buiging. Zo geweldig vind ik dat. Wim is echt ons lichtend voorbeeld.
De bediening is vriendelijk en vlot, dus na de inschrijving zit ik al gauw achter mijn bakkie koffie. Vele wandelaars zie ik binnenkomen, zo ook Ine die 6 weken geleden haar pols brak. Het schijnt weer goed te gaan.
Even na 10 uur gaan 81 Soppers van start onder zeer prettige weersomstandigheden. Ik zie stoere mannen met half blote benen en bekoorlijke vrouwen met hele blote armen.
Eerst gaan we een stukje uiterwaard in met het zicht op de Cuneratoren. De steigers rond deze toren zijn gelukkig verdwenen, zodat er mooie foto’s gemaakt kunnen worden. We doorkruizen het oude centrum en komen langs de voormalige watertoren De Koerheuvel, gebouwd in 1935.
Dan volgen de bossen richting Veenendaal.
Bij het startpunt Leemkuil lezen we veel informatie omtrent enkele wandelroutes. Die hebben we vandaag niet nodig, want wij hebben zelf lieve mannen bij ons die ons de weg wijzen.
Daar hebben we ook onze eerste wagenrust. Fijn, even bijtanken.
Het volgende stuk biedt ons mooie uitzichten als we boven langs de zandafgraving Kwintelooijen, even ten zuiden van Veenendaal, lopen. Een trap van 165 treden brengt ons naar beneden. Ik begin te tellen, maar raak de tel kwijt. Nou, laat maar zitten, het zal wel kloppen. Onderaan de trap zie ik tot mijn schrik dat we weer een hoge berg op moeten. Maar gelukkig zie ik ook dat Casper om de berg gaat en dat doe ik dus ook. Dat scheelt een heleboel energie.
Via enkele buitenwijken komen we uit bij de kantine van v.v. Veenendaal, de oudste voetbalvereniging van Veenendaal, waar we onze hoofdrust hebben. Ik ga op een hoge stoel bij een hoge tafel zitten. Hier heb ik ruim zicht op wat er allemaal gebeurt. Ik zie het organiserend comité in pais en vree luidruchtig met elkaar converseren en andere mensen, die heerlijk zitten te smikkelen en te smullen. Wat zijn we toch een gezellige wandelgroep. Na een half uur klinkt dat vervelende fluitje weer. We moeten gaan.
Het parcours is nu heel anders dan voor de pauze. Ik kan dat wel waarderen. We lopen een stukje langs het Griftkanaal oftewel de Bisschop Davidsgrift, een 
historisch kanaal in de Gelderse Vallei. Het buitengebied geeft veel vergezichten en dan nu met het frisse groen is het een lust voor het oog. Ik praat een tijdje met Louise en we halen oude koeien uit de sloot. Het was namelijk eens bij een tocht in Baarn, dat wij beiden door de hitte bevangen werden en ons door een wildvreemde automobilist naar het eindpunt lieten brengen. Dat schept een band, nietwaar?
Op ca. 19 km bij een boerderij, maakt Casper ons ontzettend blij. Hij heeft het voor elkaar gekregen, dat hij ons natje en ons droogje daar mocht stallen. We kunnen een sapje en een koek pakken.
Via Achterberg en de Grebbeberg gaan we richting restaurant Cunera. Om 15.45 uur kom ik daar aan.
Casper, je hebt vandaag weer je grote organisatievermogen laten zien. Wat heb ik het naar mijn zin gehad. Ik wil jou en je “kornuiten” hierbij hartelijk bedanken.
Verslag Vennentocht 14 Maart 2018 Jeannette van Buuren
Startplaats is de Camping “Bij de drie linden” in Alverna.
Organisatoren zijn Henk Dikken en Bert Faro, met assistentie van Erik Dikken.
Vanuit Zeist is het 83 km rijden naar Alverna. Mijn zwager en ik waren al lang van plan om op deze dag te gaan “SOPPEN”, maar na de voorbeschouwing van Bert gelezen te hebben, weten we het zeker. Ook andere wandelaars zullen insgelijks gedacht hebben, want we zijn vandaag met 123 in totaal aanwezig.
Alverna is een kerkdorp in de Gelderse gemeente Wijchen, gelegen tussen Grave en Nijmegen.
Het dorp kwam eens in de publiciteit toen langs de toegangswegen plaatsnaamborden werden geplaatst die het dorp aanduidden met de gemeentenaam Wijchen. De Alvernezen bekladden de toegangsbordjes, tot de gemeente uiteindelijk besloot nieuwe bordjes langs de wegen te plaatsen met de naam Alverna.
Om 10.00 uur staat iedereen te popelen om te beginnen. Maar er moet eerst nog een oorkonde uitgereikt worden aan Joost Egberts uit Aalsmeer voor maar liefst 216 SOP tochten.
Grandioos. Daar kom ik met 68 tochten pas bij kijken. We gaan van start en komen al gauw in het vennengebied, waaraan deze tocht haar naam ontleent. Ik loop een stukje op met Jan uit Woudenberg. Wij zijn het er beiden over eens, dat het fijn is dat er vrijwilligers zijn die steeds weer zulke prachtige tochten weten te maken. Het is een heel werk. Start- en rustplaatsen zoeken, route maken, wagenrusten organiseren. Er komt heel wat bij kijken om de wandelaars een plezierig dag te bezorgen. Jan en ik, wij laten altijd na een tocht onze dankbaarheid blijken. En u, lezer(es) van dit verslag, heb u tijdens of na afloop van een tocht ook even aandacht voor de organisatoren?
Ongemerkt zijn we terecht gekomen in het gebied van de Haterse en Overasselse Vennen. Hierin bevindt zich de 15-eeuwse ruïne van de Sint Walrickkapel. En net als vorig jaar worden er weer veel foto's genomen. Ook van de "koortsboom". Het volksgeloof vertelt dat als een lapje stof aan een speciale boom wordt gebonden, deze boom ervoor zorgt dat de koorts verdwijnt.
De eerste wagenrust is in het dorp Overasselt, die we ook passeren tijdens de Vierdaagse van Nijmegen. We hebben keuze uit verschillende koeken en sapjes. Ik zit lekker op een paal als er een mestkar langs komt gereden. Moet dat nou op dit moment? Na een kleine 10 minuten vervolgen we de wandeling over de dijk langs de Maas richting Grave. Met de zon opzij, de wind in de rug en dan met het wijde uitzicht is het werkelijk genieten.
De hoofdrust is ook in de startlocatie. Velen zetten zich neer op de stoelen en banken buiten, het kan allemaal vandaag met dit mooie weer.
Na een half uurtje gaan we beginnen aan de tweede helft. Ook weer veel vennen en vennetjes, bosschages, dan weer open 
landschap, dus veel variatie.
Op de hoek van de Blankenbergseweg en de Parkesteeg is de 2e wagenrust. Daar staat Jan uit Langbroek royaal mandarijntjes uit te delen. Ik vind dat echt een taakje voor hem.
Tijdens het laatste stuk van de route krijg ik het moeilijk. Ik heb het ontzettend warm, maar durf mijn jas niet uit te trekken. Gelukkig staat er ergens een bank langs de weg. Als ik daar nou eens op ga zitten en wacht op de laatste wandelaar, dan heb ik even rust gehad. En dan blijkt dat wij wandelaars naar elkaar omzien, want ik krijg van velen de vraag: gaat het nog goed? Dat doet me echt deugd.
Om 15.55 uur loop ik het terrein van de camping weer op.
Dank aan Henk, Bert en Erik voor deze tocht. Het waren 25 prachtige kilometers.
.
Verslag Rondje Oosterbeek 7 Maart 2018 Jeannette van Buuren
Casper Seijn, de bedenker van deze tocht, is momenteel in den vreemde, 18.000 km hier vandaan. Hij heeft de organisatie uitbesteed aan Henk Dikken en Bert Faro. Dat kan ik me voorstellen, want dan is het ook in goede handen. Casper heeft vorig week aan mij gevraagd om een verslag te schrijven, hetgeen ik met alle liefde wil doen. We vertrekken vanuit Grand café met slechts één dames-wc.!!!
Even voor 10 uur gaat iedereen naar buiten. Dat geeft een behoorlijke drukte, want we zijn vandaag met 128 deelnemers. Het is een gekakel van hier naar Tokio. Casper zou ons bij wijze van spreken kunnen horen. Voor de start spreekt Bert ons toe en vertelt dat Ine uit Putten, die vorige week bij een onfortuinlijke val haar pols brak, het nu weer goed maakt. Zij bedankt ons voor de vele blijken van medeleven. Dan gaan we van start. Ik zie ook mijn vriendin Ineke, die in het nabije Renkum woont en vandaag ook meeloopt. Gezellig.Oosterbeek is een voormalige gemeente en de grootste plaats van de gemeente 
Renkum. Het heeft circa elfduizend inwoners, waaronder de atlete Dafne Schippers. Oosterbeek staat internationaal bekend om de Slag om Arnhem. We lopen langs Het Airborne Museum Hartenstein, dat die legendarische slag herdenkt; het luidde het einde van De Tweede Wereldoorlog in. Tegenover dat museum staat de Airborne War Cemetery, ontmoetingsplaats voor veteranen en anderen die de slag herdenken.
We lopen de Bilderberg Bossen in. Een prachtig gebied. Bij het oversteken van de Utrechtseweg gaan we het eerste gedeelte van de Italiaanseweg op. Ik loop achteraan en zie de kolonne ineens stil staan. Wat kan er aan de hand zijn? Het is dat we hier onze eerste versnapering krijgen, dat is wel fijn. Er wordt volop gegrabbeld in zakken met kleine marsjes en andere mini lekkernijen. Ik ga op een boomstam zitten, want elke rust is mij in dit heuvelachtig landschap meer dan welkom. Dan komen we in Doorwerth, dat ook een dorp is in de gemeente Renkum. Doorwerth ligt voornamelijk in de bossen. Doordat bebouwing en bos elkaar afwisselen, zijn deze bossen bepalend voor de identiteit van dit dorp. We gaan De Boersberg op, een gebied met veel hoogteverschil. In de ijstijd duwden grote ijsmassa’s de bodem omhoog en zo ontstonden de zogenaamde stuwwallen. We zijn niet bij de uitkijktoren geweest, maar daar - op 63 meter boven NAP - heb je een prachtig uitzicht op de Rijn met zijn uiterwaarden. Dan naderen we Kasteel Doorwerth waar we de hoofdrust hebben. In het restaurant staan veel
wandelaars netjes op hun beurt te wachten om iets te eten of te drinken te kopen. Als ik ook in die rij sta, zie ik het organiserend comité vergenoegd zitten te kijken achter een glas thee en een biertje. De bediening is vlot en correct, dus ik zit weldra ook aan mijn thee, maar dan buiten. Daar kijken we op de omvangrijke in 1678 geplante Acaciaboom. Na deze aangename verpozing trekken we verder langs de Fonteinallee, over het Dunoplateau naar Heveadorp, ontstaan door een rubberfabriek voor huisvesting van het personeel. Via de zuidkant van Oosterbeek komen we in de Pr. Bernhardlaan en daar is de 2e wagenrust. Dat vind ik altijd zulke aangename momenten in een wandeltocht. Met een ommetje van 6 km zijn we om
15.55 uur weer terug in het Grandcafé. Dat ze daar maar één damestoilet hebben is nu niet erg. We hebben vandaag over veel landgoederen van het Gelders Landschap gelopen, o.a. Landgoed Oorsprong, Landgoed Duno, Hoog Oorsprong, Mariëndaal, Bosveld, Lichtenbeek en tenslotte over het terrein van de Missionarissen van Mill Hill. Stuk voor stuk prachtige gebieden in een prachtig deel van Nederland. We boffen maar.
Met dank aan mijn vriendin Ineke, die mij onderweg veel informatie heeft verschaft van de omgeving.
Bedankt, Henk en Bert, voor de punctuele organisatie. Klasse.
En als Casper dit verslag later leest, ook heel erg bedankt Casper, voor deze bijzondere mooie tocht. Chapeau.
Zeist, 8 maart 2018
