Voorbeschouwing De Lingewaaltocht 20 Juni 2018

De Lingewaaltocht brengt ons door het mooie buitengebied van de gemeente Lingewaal in het meest westelijke puntje van Gelderland. De wandeling gaat langs een deel van de voormalige Nieuwe Hollandse Waterline, de rivieren de Linge en de Waal, door het Lingebos en over historische dijken en paden.

We vertrekken vanuit Dorpshuis de Krakeling in Heukelum. Heukelum is een plaats met stadsrechten, gelegen aan de zuidelijke oever van de rivier de Linge en bekend door het, uit het begin van de 16e eeuw daterende, kasteel Merckenburg. Voor liefhebbers van streekproducten is Heukelum een stop waard want Bakkerij Van Voorden, Hofleverancier en al sinds 1914 in Heukelum gevestigd, bakt hier de lokaal bekende Heukelumse Krakelingen.

Lopend langs de Linge, met 108 km de langste Nederlandse rivier, verlaten we Heukelum en gaan via Vogelswerf over mooie polderwegen richting Vuren. Speciaal voor de wandelaars van SOP zal restaurant Oud Vuren voor de caférust geopend zijn. Het restaurant is gevestigd in de oudste boerderij van Vuren en koffie met de huisgebakken appeltaart is zeker een aanrader! Bij mooi weer kunnen we in de theetuin zitten die gerund wordt door medewerkers van Syndion.

Na de lunch lopen we via de uiterwaarden richting de Waal. Van oudsher werd in dit gebied zand gewonnen voor metsel- en betonzand en klei voor de baksteenindustrie. Wanneer we door de uiterwaarden lopen is de schoorsteen van de oude Heuft steenfabriek te zien. Hoogwater zorgde er in 1995 voor dat de dijken dreigden door te breken zodat 250.000 mensen verplicht werden geëvacueerd. Sindsdien is de Waaldijk verzwaard en verhoogd.

Wanneer we de Waaldijk over zijn gestoken lopen we achter Fort Vuren langs dat samen met Slot Loevestein, Gorinchem en Woudrichem deel uitmaakt van de Vestingdriehoek.

Vervolgens wandelen we door het gebied van de voormalige hoofdverdedigingsslijn van de Nieuwe Hollandse Waterlinie aangelegd tussen 1815 en 1870. Water was hier het verdedigingswapen. Als er gevaar dreigde konden stroken weiland tussen Muiden en de Biesbosch onder water worden gezet. Hierdoor werd het gebied moeilijk begaanbaar voor de vijand. De linie deed dienst van 1815 tot 1940. Nu is in het gebied waar wij vandaag wandelen een nat polderlandschap aangelegd als verwijzing naar het voormalig inundatieveld. Tevens is een historische polderkade in ere hersteld die een verbindende lijn vormt tussen de groepsschuilplaatsen die in de tijd van de mobilisatie voor de 2e wereldoorlog werden aangelegd.

Wanneer we de voormalige inundatievelden achter ons laten en via weilanden door de boomgaard zijn gelopen, steken we de A15 over richting het Lingebos. Dit bos is eind jaren zestig in opdracht van de overheid aangelegd als recreatiegebied. De recreatieplas is ontstaan doordat er zand gewonnen is voor aanleg van onder andere het klaverblad bij Gorinchem en de verbreding van de A15. Bij de in het Lingebos aangelegde golfbaan The Dutch, wordt dit jaar voor de derde keer op rij het golftoernooi ‘KLM Open’ georganiseerd. Met zo’n 45.000 bezoekers is dit een mooie promotie voor de gemeente Lingewaal.

Na het verlaten van het Lingebos voert de wandeling ons opnieuw via fraaie polderwegen naar Heukelum. Onderweg passeren we nog het poldergemaal ‘Broekse Sluis’ dat zorgt voor bemaling van het gebied tussen Gorinchem, Vuren en Herwijnen.

We hopen dat u zult genieten van deze wandeling en wensen u een fijne dag in de gemeente Lingewaal.

Met hartelijke groet van Corrie Hoogweg en Sonja Hultzer

Route De Lingewaaltocht

Verslag Verwentocht 13 Juni 2018 Jeannette van Buuren

Mijn verwachtingen voor de tweede Verwentocht in Zijderveld zijn hoog gespannen, omdat het vorig jaar zo’n mooie tocht was met lekkere versnaperingen.
De organisatie ligt weer in handen van Gerrit en Della Oskam. Naast een woord van welkom aan 94 wandelaars heeft Gerrit nog een oorkonde uit te reiken aan Sonja Hultzer voor 96 SOP-wandelingen.
We gaan van start. Eerst langs de eenbeukig laat-gotische bakstenen kerk, gebouwd in de 19e eeuw. Daarna moeten we de snelweg A 2 over en dan komen we in mooi buitengebied. Voor ons en ook voor het verkeer, dat onverwacht geconfronteerd wordt met zo’n grote groep wandelaars op de weg, is het op landwegen altijd goed opletten en uitkijken. We volgen smalle klompenpaden, zo smal dat we als een gekleurd lint door het landschap gaan. Opeens ruik ik sigarenrook. Ik zie het al, de wandelaar voor mij rookt een sigaar. Hè bah, dit vind ik nou echt heel vervelend. Naast het feit dat roken ongezond is, is het ook geen combinatie: roken en sporten. Vorige week heb ik nog aan iemand verteld, dat ik in de 5 jaren dat ik SOP-tochten loop, nog nooit iemand heb zien roken. Dat kan ik dus nu niet meer zeggen.
Bij de gereformeerde kerk “De Ark” in Culemborg krijgen we de eerste verwennerij. Della en zwager Jan delen een plak zelfgebakken kruidenkoek uit en bij (schoon)zus Maaike kun je een sapje nemen of een beker karnemelk. Wat is het toch fijn als je zo bijgestaan wordt door je familie. Doordat veel dames van de aanwezige toiletten gebruik willen maken loopt de pauze een beetje uit.
Daarna gaan we de stad door. We maken een ware sightseeing en worden nagestaard door het winkelend publiek. Ik noem hier twee belangrijke gebouwen. Culemborg werd vroeger ook wel - en plaatselijk thans nog - Kuilenburg genoemd. Culemborg viert dit jaar 700 jaar stadsrechten. De Lanxmeerpoort (1318) is de enige nog staande stadspoort in deze vestingstad. Nog altijd zijn de sleuven zichtbaar waardoor een valhek kan worden neergelaten. De poort hoort bij de ommuring van het oudste stadsdeel rondom het grote marktplein. De muren boden bescherming tegen rondtrekkende bendes en het geweld van talrijke oorlogjes die werden uitgevochten in dit grensgebied tussen Utrecht, Holland, Gelre en Brabant. Alleen via de zeven stadspoorten kon men de stad in of uit. Om 21.55 uur luidt (nog altijd) de papklok. Een waarschuwing voor het sluiten van de poorten om 22.00 uur. Na een laatste bord pap is het tijd om naar bed te gaan, nietwaar?!!!!
We passeren ook het stadhuis, dat gesitueerd is aan de Oude Vismarkt. Het is een laatgotisch, rechthoekig bouwwerk en gebouwd tussen 1534 en 1539 naar een ontwerp van Rombout Keldermans. De opdracht tot de bouw werd gegeven door Elisabeth van Culemborg en haar echtgenoot Antoon I van Lalaing. Het gebouw heeft de status van rijksmonument. We maken nog een ommetje door het stadspark “De Plantage”. Ontworpen door Zocher en aangelegd in de Engelse landschapsstijl. Via de Achterweg komen we op de Beusichemsedijk en belanden als vanzelf in de Haven voor onze hoofdrust. Het vertoeven op het terras is een koude aangelegenheid. Ach ja, we zitten aan het water en de zon schijnt niet, dan kunnen we geen 25 tot 30 graden verwachten.
Het is mij geheel ontgaan of dat fluitje geklonken heeft, maar ineens zet iedereen zich in beweging en zijn we gestart richting de dijk. We gaan onder de spoorbrug door en komen in de uiterwaarden van de Lek. En daar is het zo ontzettend mooi. Veel gras, riet, berenklauwen, bloemen en dan ook nog een boot op de Lek. Kunnen we het mooier wensen?
We doen ook nog even fort Everdingen aan. Dit fort is een onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Bij het fort liggen drie sluizen voor de inundatie van de polder tussen de Diefdijk en Culemborg. De meest opvallende is de beersluis, een combinatie van een inlaatsluis en een beer, aan de oostzijde van het fort, die samen met de waaiersluis van Werk aan het Spoel werd gebruikt voor de inundatie. Het fort was in gebruik door de Explosievenopruimingsdienst Defensie (EOD), tot het in 2014 werd overgedragen aan het Ministerie van Economische Zaken.
Via een smal pad komen we tenslotte aan bij de Korte Meent. En daar krijgen we het klapstuk van deze tocht: de bowl. Lekker fris, lekker anders. Iedereen weer dolblij, het is een waar succes.
Nog een kleine 3 kilometer en dan zijn we weer terug in De Krooshof in Zijderveld.
Ik mag met twee aardige mannen uit Driebergen een stuk meerijden naar huis.
Bedankt lieve mensen, lieve familie Oskam, voor deze tweede Verwentocht. Het is fijn geweest dat we op deze manier met elkaar onderweg waren.

Verslag Utrechtse Heuvelrugtocht 6 Juni 2018 Jeanette van Buuren

De omgeving van Woudenberg leent zich altijd voor fraaie wandeltochten, vind ik zelf. Aan de ene kant de weilanden richting Den Treek en aan de andere kant de bossen rond Maarn.
De organisatoren zijn Henk Dikken en Bert Faro. Voor de route hebben Kees van Veluw en Piet Halff gezorgd, die deze omgeving kennen als hun broekzak.
Het zal vandaag warm worden, maar dat maakt 89 wandelaars niets uit.
Woudenberg is als het ware als een klaverblad gebouwd. Vanouds doorkruizen de Voorstraat en de Dorpsstraat het dorp van oost naar west en de Geeresteinselaan en de Maarsbergseweg van noord naar zuid.
De gunstige ligging, volgens velen precies in het midden van het land, maakt het tot een redelijk bekend dorp. Het recreatiegebied Henschotermeer, een voormalige zandafgraving, is in de regio bekend bij zonnebaders en schaatsers, al naar gelang het jaargetijde is. Het Valleikanaal loopt dwars door de gemeente en de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei komen er samen. Een aangrenzende gemeente is mijn woonplaats Zeist.
Via de Griftdijk verlaten we het dorp, lopen over een leuk wandelpad langs een boerderij en komen op de Zeisterweg bij de Heiygraeff uit. Op dit terrein is o.a. een dagcentrum voor mensen met een beperking gevestigd.
Daar achter belanden we in het Allurepark Laag Kanje, waarvan de aardige eigenaar toestemming gaf over het terrein te lopen met zo’n grote groep.
We komen uit bij de Amersfoortsestraatweg, waar Jeannette – de dochter van Bert - staat met koeken en sapjes. Waar zouden we zijn zonder haar? Ze is van onschatbare waarde bij deze wandeltocht. Maar ook bij de tocht van b.v. in Werkendam onlangs was zij een goede verzorgster. Ik houd wel van zulke mensen. Bravo Jeannette.
Dan komen we in Maarn. Dat dorp heb ik al van jongs af aan een vakantiedorp gevonden. Rustige lanen, midden in de bossen, kleinschalig en met een heus treinstationnetje.
Via de Buurtsteeg en de Maarnse Grindweg komen we tenslotte in Maarsbergen uit. Bij “La Place” , onze hoofdrust, waar we onze meegebrachte sneetjes brood mogen nuttigen, mits we een consumptie nemen.
Vandaag ben ik uitgenodigd om aan te zitten aan de tafel van de “elitetroepen”. Ik voel me zeer vereerd. Trouwens, ik wil wel eens weten wat er zo al aan die tafel besproken wordt.
Nee, dat ga ik dus niet op dit papier verklappen!!!
Na een half uur wordt er stilletjes gemaand om het restaurant te verlaten voor de tweede helft van de tocht. Geen fluitje dit keer, want dan zouden de andere gasten zich een hoedje schrikken of b.v. allemaal mee willen lopen. Dat moeten we niet hebben.
Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, 24 graden zie ik op mijn mobiel, maar voor mijn gevoel is het wel 30 graden. We komen langs het golfterrein Anderstein, waar ik een vrouw zie lopen met een gigantische parasol. Dat lijkt me niet zo handig, je kunt beter zo als ik een charmante hoed op zetten.
Aan het einde van de Monnickendijk staat Kees mini marsjes e.d. uit te delen en Jeannette staat met limonade. Dat is weer zeer welkom.
Met een grote omhaal om Woudenberg heen zijn we om 15.20 uur weer bij Sporthal “de Camp” aan de Bosrand.
Wat ik u wel wil verklappen is, dat we een stukje hebben afgesneden i.v.m. de hitte. Maar ik denk, dat u daar niet boos over zult worden. Ik tenminste niet!!!!
Alle organisatoren en helpers worden hartelijk bedankt. Mede dank zij jullie inzet is dit een prachtige tocht geworden en een mooie herinnering. Ook bedankt voor de consumptie.

Impressie Belmontetocht 30 Mei 2018

Overhandiging sponsorgeld 2017

Donderdag 24 mei waren wij  te gast bij Ine en Aalt voor de jaarlijkse overdracht van de giften 2017 aan de SOP goede doelen.

Wim Freriks vertelt eerst hoe het afgelopen jaar er financieel heeft uitgezien. Er zijn in 2017 39 groepswandelingen geweest, naast de Sagambiara tocht. De opbrengst van deze tochten is ruim 4900 euro.  En als SOP kunnen we dit naar boven afronden.  Wim refereert ook nog even aan de bijzondere ontmoeting met Bob van Rijn, in Oosterbeek. Na afloop van deze sop tocht heeft Bob verteld over het project in Thailand. Met zijn uitleg en foto's werd zijn verhaal ondersteund. Dit werd zeer gewaardeerd door de aanwezige wandelaars.

We hebben dit jaar de 20 duizendste wandelaar mogen begroeten, en de 250 ste SOP-tocht gelopen. Er zijn zelfs twee wandelaars die al 250 tochten hebben meegelopen. Allemaal bijzondere hoogtepunten van het afgelopen jaar.

In het jaar 2018 zijn er 44 groepswandelingen en nu al hebben er 1900 wandelaars deelgenomen. Ondertussen is de planning voor 2019 ook in volle gang.

In aanwezigheid van enkele bestuursleden en organisatoren van wandelingen werden de geldbedragen, middels een oorkonde, officieel overhandigd door Gerrie van de Brink. Gerrie benadrukt dat ze het fijn vindt hierbij aanwezig te zijn en spreekt haar dank uit aan Wim voor alle hulp.  Het blijft bijzonder om het geld te kunnen  overhandigen aan deze goede doelen. Het is ook mooi om te zien dat mensen zich hier zo voor inzetten.

Vooral het gegeven dat we met elkaar, Samen Op Pad, dit weten te realiseren maakt het zeer bijzonder en Gerrie spreekt hier haar dank voor uit.

Gerrie overhandigt 2250,- euro aan de Asia Care Foundation, (Thailand.) Daarna overhandigt ze een geldbedrag van 2750,- euro aan de El Seibo Werkgroep.

Hans Mulder.

Impressie van Zeist en Diever

Verslag Bossche Bollentocht 16 Mei 2018 Jeannette van Buuren

Sint Michielsgestel is vandaag the place to be. In haar voorbeschouwing heeft Myriam v.d. Berg - de organisator van deze tocht - al gezegd, het wordt een tocht van dit en dat, van alles wat.
Ik ben erg benieuwd.
Voordat we vertrekken neemt Rien Bosch het woord en vertelt dat Henk Dikken 250 SOP-tochten op zijn naam heeft staan. Hij overhandigt Henk een bos bloemen en een foto (in lijstje). Al heel lang is Henk ook een plichtsgetrouwe medewerker van het comité “Samen op Pad”. Klasse, hoor en petje af.
Daarna spreekt Myriam ons toe en heet ons welkom in het Brabantse land. Ze vertelt over de route, heeft nog een paar mededelingen van huishoudelijke aard en dan kunnen we starten. Er zijn 84 deelnemers.
We lopen door mooie landgoederen en langs fraaie woonboerderijen, die gerust mee zouden kunnen doen aan het televisieprogramma Binnenste Buiten. Het miezert een beetje, maar de stemming onder de wandelaars blijft opperbest.
Op de kruising Oud Herlaer-Sterrenbos hebben we de eerste wagenrust. Tot mijn grote verrassing worden er mini Bossche Bolletjes uitgedeeld. Hoe toepasselijk en ontzettend grappig.
Na de onderdoorgang van de A2 passeren we het Ir. A.J.A.M. Segers gemaal en komen in het Bossche Broek, een natuurgebied waar veel Bosschenaren graag vertoeven. Vanaf de paadjes tussen de rietvelden en de hooilanden hebben we fraai zicht op de 18e eeuwse stadswallen en de middeleeuwse Sint-Janskathedraal. Het weideland vormt een oase van rust aan de drukke stadsrand. Langs het water groeien allerlei moerasplanten en met enig geluk kunnen we een blauwborst of een kleine karekiet horen.
Via een vlonder over de Dommel lopen we onder klokgelui de stad binnen. Daar krijg ik altijd kippenvel van. We maken een ommetje door de binnenstad. Het is een leuk gegeven dat de straatjes in Den Bosch steeds verspringen op kruispunten. Dat is vroeger zo aangelegd voor de verdediging van de stad. Het was nl moeilijker voor soldaten een verspringend kruispunt met een bocht te nemen dan rechtdoor te gaan.
Als ik in Den Bosch ben, zijn twee dingen belangrijk voor mij: een kaarsje opsteken in de Mariakapel van de kathedraal en het nuttigen van een Bossche Bol.
Vanmiddag hebben we gelukkig 3 kwartier hoofdrust. Ik ga samen met zwager Rien in lunchroom Pilkingston’s zitten in de Torenstraat. Dat is een Engels etablissement. Ik bestel een kannetje thee en een Bossche Bol. Heerlijk, hoor. Ik geniet met volle teugen. “Laten de boeren maar dorsen”, zou mijn moeder gezegd hebben.
Hierna heb ik weinig tijd over voor het kaarsje. Ik schiet de Kathedraal in voor een gebedje (een schietgebedje?) en steek een kaarsje op uit dankbaarheid, dat ik deze wandeltocht kan lopen met lieve mensen en in een goede gezondheid.
Dan is het verzamelen op de Parade. We verlaten de stad via de Jeroen Bosch Tuin en de Tuin der Lusten. Heel toevallig (?) is hier een blote dame op de zijmuur van een huis geschilderd. We komen al gauw weer in het Bossche Broek. Bij restaurant De Pettelaar moeten we een rondje lopen. Ik loop met 3 anderen helemaal achteraan. We gaan gek doen en lopen het rondje tegendraads. Ondanks het lawaai van het verkeer hoor ik de koekoek roepen. Via een brug over de A2 bereiken we het landgoed Pettelaer. Ook weer een mooi natuurterrein van 49 ha, dat eigendom is van de Stichting Brabants Landschap. Het landgoed kent een afwisselende bodemopbouw, met donken zoals Patersberg en Vossenberg, rivierduinen en lagere zand- en veengronden. De laatste zijn verkaveld in smalle percelen en de perceelsgrenzen zijn beplant met populieren, terwijl op de donken naaldhout, robinia en Amerikaanse eik is aangeplant. De bossen zijn verbonden door lanen welke beplant zijn met suikeresdoorn en zomereik.
We hebben de 2e wagenrust bij een boerderij, waarvan een schuur schade heeft geleden. De boerin heeft gezegd dat we er niet mogen binnengaan. Gelukkig houdt iedereen zich daar aan.
Nog een half uurtje en we zijn weer bij Partycentrum Absoluut in Sint-Michielsgestel.
Myriam, je voorbeschouwing was een heel uitnodigend geschreven. Ik ben blij dat ik naar het zuiden ben afgereisd. Het was een mooie tocht en een waardevolle dag. Dank je wel.

Verslag Noordwaardtocht Biesbosch 9 Mei 2018 Jeannette van Buuren

Vandaag gaan we voor “de Noorwaardtocht Biesbosch” naar Werkendam. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar nog nooit ben geweest. Wel in de Biesbosch, maar dan vanuit Drimmelen om een boottocht te maken.
De Jachthaven Café Van Oversteeg hebben we spoedig gevonden. We zijn vroeg omdat we een file ingecalculeerd hebben, maar die was er niet. Wel aan de overkant van de A27!!!
Om 10.00 uur staan 64 deelnemers klaar en luisteren naar het welkomwoord van Bert Faro, de organisator van deze tocht. Hij vertelt, dat het vandaag een ware natuurtocht is en dat we goed om ons heen moeten kijken, want het is hier wonderschoon.
Al gauw gaan we de Brabantse Biesbosch in, dat het grootste gedeelte van de Biesbosch vormt, waartoe ook de Hollandse Biesbosch behoort. Ze ligt tussen de Nieuwe Merwede, de Amer en het Land van Heusden en Altena en heeft een oppervlakte van 3.638 ha. De Brabantse Biesbosch is eigendom van Staatsbosbeheer.
We gaan een graspad op en ik zie overal madeliefjes. Dat doet me denken aan Moederdag in mijn jonge jaren. We plukten dan madeliefjes, maakten er een krans van en hingen die aan een stoel in de woonkeuken. Als mijn moeder dan thuis kwam uit de kerk, dan kon ze op de “versierde” stoel gaan zitten. Schattig hè?
Ik kijk voortdurend mijn ogen uit, water, het frisse groen, watervogels, echt, ik ben helemaal overdonderd door zoveel natuurschoon.
We passeren een schrankkeet. Dat is een griendwerkershuisje, waar men heden ten dage zich kan ontspannen wanneer men snakt naar een beetje rust en ruimte. Het lijkt me echt iets voor overspannen wandelaars.
We passeren ook het nieuwe Biesboschmuseum, dat vooral laat zien op welke wijze de mens vanaf de St. Elisabethsvloed van 1421 tot heden zijn brood in het gebied verdiende en door zijn handelen het uiterlijk van de Biesbosch heeft bepaald.
Daarna gaan we naar rechts, naar een uitkijkheuvel, waar we de spaarbekkens kunnen zien. Deze spaarbekkens worden gevuld met water uit de Maas. Vanaf het WBB-bedrijfsterrein aan de Petrusplaat wordt iedere seconde meer dan 5500 liter natuurlijk gezuiverd water naar de afnemers gepompt. 24 uur per dag, 365 dagen per jaar, jaar in jaar uit. De spaarbekkens zijn vernoemd naar de landbouwpolders die voor de aanleg voor de bekkens moesten wijken.
In dit waterrijk gebied gaan we veel bruggen over met daaraan een ijzeren tak gemonteerd. Een wandelende tak? Wat dat te betekenen heeft weet ik niet.
De hoofdrust is weer in de startlocatie, waar velen buiten gaan zitten. Ik doe dat niet, ik wil even afkoelen, want 25 km in de zon is mij genoeg.
Na een klein half uurtje klinkt dat vervelende fluitje weer. Er wordt echter gezegd, dat de tweede helft van deze tocht nog mooier is. Dat kan bijna niet, dus laten we gauw vertrekken om het te beleven.
We volgen het Jantjes pad. Dit laarzenpad loopt dwars door de nieuwste natuur die de Biesbosch te bieden heeft: de Jantjesplaat. Tot 2013 was dit een landbouwpolder, nu is het een uitgestrekt wetland met wilgenvloedbos, nieuwe natuur en verdronken polderland. Het gebied is erg vogelrijk en er zijn volop beversporen te vinden.
Op een gegeven moment moeten we een watertje over via een ijzeren boot. Echter, het water staat te hoog, zodat we de oever van de overkant niet geheel kunnen bereiken. Sommige mensen denken dat het wel zal gaan, maar Bert is de baas en hij besluit terug te keren naar een punt om via een andere weg naar onze tweede wagen rust te gaan.

Nu ik verzadigd ben van al het moois dat ik gezien heb, bekijk ik eens op de dijk onze wandelaars. Ik zie een drietal sjeiks lopen, mannen die denken dat ze in de Sahara zijn nu het 22 graden is.

Het laatste stuk loop ik met Casper Seijn. We passeren een bank waar twee dames op zitten en die vragen naar onze wandeling. We vertellen daarover en maken gelijk reclame voor “Samen op Pad”. Moe maar voldaan kom ik om 16.00 uur weer aan bij de Jachthaven, alwaar een koel flesje Fanta op mij staat te wachten.

Dank, Bert, 1000 maal dank voor deze unieke tocht. Je woont in een prachtige omgeving. Wat fijn, dat je dat vandaag aan ons hebt willen laten zien.