Informatie Tussen Lek en IJsseltocht vanuit Schoonhoven 20 februari 2019
Vandaag starten we vanuit het gezellige SWOS-zaaltje in Schoonhoven waar de koffie lekker is. De vrijwilligers zijn heel enthousiast om ons te ontvangen. De zaal is open vanaf 09.00 uur. Schoonhoven is ontstaan bij een kasteel waar het riviertje de Zevender in de Lek uitmondde. In 1280 is Schoonhoven een stad met een eigen bestuur en gerecht. Graaf Jan II geeft omstreeks 1300 het recht om grachten en muren te bouwen. Na de start lopen we direct het oude centrum van de Zilverstad in. Via de Haven lopen we in de richting van het Springerpark. We passeren direct een aantal fraaie monumentale gebouwen: het oude Stadhuis (uit de 15e eeuw), de Grote of Bartolomeuskerk ( uit het eind van de 14e eeuw), de Waag en het Zilvermuseum. Dit museum is gevestigd in de vroegere havenkazerne. Vanaf 1863 was Schoonhoven garnizoensstad en in 1870 kreeg de havenkazerne haar huidige aanzien. Maar vanaf 1627 was er op deze plaats al een Arsenaal, een opslagplaats voor proviand, geschut en munitie voor de troepen die hier toen al gelegerd waren. Iets verderop op de Oude Haven (nummer 21 en 23) twee typische zilversmidswoningen die rond 1900 gebouwd zijn. Beide huizen hebben twee deuren: de rechter deur gaat naar het woongedeelte, de linkerdeur was voor het personeel en voerde via een gang naar de zilversmidswerkplaats. We lopen via een woonwijk Schoonhoven uit en komen in de Bonrepas en volgen het mooie veenriviertje de Vlist. We passeren al snel de Bonrepas molen, een wipwatermolen uit 1600. De buurtschap Bonrepas telt zo’n 30 huizen en heeft ongeveer 75 inwoners. Naar links kijkt u over de Krimpenerwaard en naar rechts ziet u de Lopikerwaard. Aan het eind gaan we via een fietspad in de richting van Polsbroek. Net voor Polsbroek hebben we de eerste wagenrust. Daar gaan we een lange graskade op. We volgen de Schutterskade langs de Oude Hollandse Waterlinie tot bij Hoenkoop. Na een stukje asfalt komen we in Hekendorp. We passeren de schandpaal; heel wat wetsovertreders zijn hier vroeger te schande gezet. Op de sokkel prijkt nog de ring waaraan de ketenen werden vastgemaakt. na Hekendorp volgen we over het jaagpad de Hollandse IJssel tot in Haastrecht. Een dorp dat wel stad had willen worden, het kleine 17e eeuwse stadhuis aan de Hoogstraat ademt die geest. In Haastrecht hebben we onze horecarust in “Het Witte Hof”. Het nuttigen van eigen consumpties is hier niet toegestaan. Na de rust gaan we langs Museum Bisdom van Vliet, een stijlvolle 19e eeuwse patriciërswoning. Het huis werd in 1923 aan de gemeente nagelaten door mevrouw Lefèvre de Montigny-Bisdom van Vliet. Zij ligt begraven op het grafeiland in de fraaie Overtuin, waar we doorheen wandelen. Vlakbij het eiland rust ook haar trouwe viervoeter Nora. Via het natuurgebied Bilwijk ( het gebied is een combinatie van weidevogelgebied en natte natuur: moeras, riet en open water) lopen we naar de Bergvlietse Kade. Over een smal paadje en twee vlonders volgen we de Bergvliet enkele kilometers. De ruige kade is begroeid met elzen en essen en loopt op de kop van de lange cope-ontginningen vanuit Vlist. Na de 2e wagenrust volgen er nog enkele kilometers asfaltfietspaden om weer bij de bebouwing van Schoonhoven aan te komen. Door de wijk Schoonhoven-West wandelen we terug naar de Oranjeplaats. We hebben er dan ruim 26 km op zitten. Hier kunt u nog even napraten onder het genot van een lekker en betaalbaar drankje. De Oranjeplaats is niet toegankelijk voor auto’s. Voer in de navigatie in: Olivier van Noortplein of Willem de Zwijgerstraat. In de omliggende straten kunt u parkeren. Openbaar vervoer: bushalte Schoonhoven West is 200 m van de start.
Prettige wandeling Huib Bavelaar
Verslag Gerrit Achterbergtocht 13 Februari 2019 Myriam van den Berg
In de voorbeschouwing van Casper, onze routebouwer van vandaag, lees ik o.a. agrarisch gebied met prachtige boerderijen, landhuizen en kastelen. Dat is het landschap waarin ik graag wandel! Dus staat er een uitroepteken in de agenda!
Met een volle auto rijden wij zonder oponthoud naar Doorn. In het Zalencentrum De Koningshof is de koffie bruin. We zijn vroeg, dus hebben we alle tijd voor een lekkere kop koffie en een praatje in het gezellige zaaltje met voorjaarsbolletje op de tafels en zicht op de oude kerk van Doorn. Omdat we zo vroeg zijn, heb ik even tijd om de mooie Maartenskerk van binnen te bekijken. Voor de kerk staat een standbeeld van schrijver Simon Vestdijk. Hij vestigde zich in 1939 in Doorn.
Rond de klok van 10 blijken er 122 deelnemers te zijn!!! Casper reikt een oorkonde uit aan Mariska van Spluntel voor 48 wandeltochten. Zij is er blij mee, maar kan vandaag helaas niet meelopen. Ze wenst ons succes en daar gaan we.
We lopen langs het poortgebouw van Huize Doorn en komen dan inderdaad in een fraai afwisselend landelijk gebied. Al spoedig krijgen we een verrassend Casper-paadje met maar liefst 3x een oversteek over een sloot via een plank. De laatste plank is een spannende, vlak boven het water met behoorlijk wat vering.... Gelukkig bereiken we allen heelhuids en met droge kleren de overkant.
Na een stukje weiland keren we terug naar de asfaltweg via een pad, waar de wilgen net geknot zijn. Het snoeihout maakt het paadje wel erg avontuurlijk.
Verderop komen we op de mooie Langbroekerwetering. Aan de ene kant de landgoederen, aan de andere kant mooie, karakteristieke boerderijen. De vele sneeuwklokjes maken duidelijk dat het voorjaar in aantocht is!
Via een brede brug over de Wetering, iets comfortabeler dan de planken van zojuist, komen we op landgoed Leeuwenstein.
Mooie paden leiden ons over het landgoed. Dan gaan de rugzakken open voor de zakjes met chocoladetraktatie, de 1e wagenrust. De pauze is kort, we moeten wat tijd inhalen om weer op schema te komen. In een lekker tempo lopen we verder. Het gebied is heel fraai en er is veel te bewonderen! Van dit landschap krijg ik niet snel genoeg: boerderijen, bomenlanen, landgoederen, waterlopen. Dan ineens zijn daar de zwarte hekken die het landgoed van Huize Doorn omgeven en weten we dat we bijna bij de grote rust zijn. De Koningshof kan 60 mensen herbergen, de andere wandelaars kiezen voor een pauze bij de Hema of een andere horeca.
Om kwart over 1 verzamelen we bij de grote bank naast de kerk. Casper en Diny proberen een groepsfoto te maken van een volle bank, net als bij de 1e Gerrit Achterbergwandeling. Maar de bank is vochtig en nodigt niet iedereen uit om er op te gaan zitten. Nee, lekker weer aan de wandel, dat is beter! We komen nu in het gebied waar de dichter, waar de tocht naar vernoemd is, geboren is en waar hij lang geleefd heeft. Ook nu lopen we weer over autoluwe wegen, mooie paden en spannende dijkjes. Met regelmaat zie ik bordjes dat we op particulier terrein van Kasteel Sandenburg lopen. Mooi dat dit opengesteld terrein is, want het is hier heerlijk wandelen. We lopen tussen stroken weiland, gescheiden door knotwilgen en hazelaars. De katjes zorgen al voor kleur in het winterse landschap. Dan komen we bij een fraaie boerderij met de aparte naam Boompje. We lopen hier op het Gerrit Achterberg-klompenpad. Bij de boerderij is een eerste bord met een tekst van de dichter te lezen. We komen er op de route nog meer tegen. Dit gedicht heet Bekering. In het doosje naast het bord is de bron waaruit de dichter de inspiratie putte, te vinden. Benieuwd maken we het open en zien het Nieuwe Testament. Op het erf van de boerderij hebben we een korte pauze. In de zgn. kalvenhutten staan echt pasgeboren kalfjes, zo vertederend! Een gezellige hond komt ons kwispelstaartend tegemoet. Het bordje op het huis dat hij hier de waakhond is, lijkt niet zo van toepassing. Een leuk plekje. Al gauw stappen we weer aan en 
komen opnieuw op de Langbroekerwetering. Maar net ervoor komen we door een bijzonder wilgenbosje. De gele twijgen maken het erg fotogeniek!
Nu komen we bij het kasteel, waarvan we de naam al vaak gezien hebben: Sandenburg. De vader van Gerrit Achterberg was hier koetsier. Persoonlijk ben ik niet zo weg van dit kasteel. Een medewandelaar vertaalde het als
Een-te-hoog-Efteling-gehalte en daar kan ik me wel in vinden. Te wit, te netjes. Aan de overzijde van de weg, tussen de bomen door zijn de contouren van een ander kasteel zichtbaar, een soort burcht, dat beantwoordt meer aan mijn beeld van een kasteel.
Op dit plekje is onze tweede wagenrust met een sapje en een lekkere koek. En..... de bewolking breekt, de zon doet zijn best het mooie landschap nog fraaier uit te laten komen! Boffen! We komen over het erf van een boerderij, de koeien staan op stal. We lopen langs de bosrand en komen uiteindelijk weer in de bebouwde kom van Doorn. Een vriendelijke oudere heer zegt ons gedag. Deze man hebben we al eerder gezien, hij blijkt de mollenvanger in deze regio te zijn. Wat een bijzonder beroep! We zien de poortgebouwen van Huize Doorn opdoemen. In het gazon aan de overkant van de weg kleuren de krokusjes fraai lila. Een mooie afsluiting van een heerlijke wandeldag. Het is rond de klok van 4 als we terug zijn. Casper, het was genieten. Hartelijk dank!!!
Myriam van den Berg
Verslag Rondje Voorthuizen 6 Februari 2019 Jeannette van Buuren
Het is voor mij ca. 30 Km rijden naar Voorthuizen, een dorp in de Gelderse Vallei, waar we vandaag het 5e Rondje Voorthuizen zullen lopen. Ik heb veel attributen bij me voor de voorspelde regen, dus laat maar komen.
Organisatoren zijn Hans Mulder en Bertus van Ginkel. Aantal deelnemers: 83.
De start is vanuit de kantine van de voetbalclub V.V.O.P. (Voetballen Voor Ons Plezier) aan de Roelenengweg. Ik zie daar Joost Egbers binnenkomen en feliciteer hem alsnog omdat hij vorige week gehuldigd werd vanwege 250 S.O.P.- tochten. Wat een trouwe wandelaar.
Om 10.00 uur roept Bertus met luide stem ons naar buiten en doet Hans het welkomwoord. Daarna krijgt hij een oorkonde uitgereikt voor 240 tochten. Nog zo’n trouw persoon. Hij loopt altijd achteraan om de groep bij elkaar te houden. Bravo.
De regen daalt al over ons neder en dat zal bijna de hele dag zo blijven. We lopen door een aantal straten richting het centrum. In 2017 had Voorthuizen 10360 inwoners. Het dorp heeft duidelijk een streekfunctie. Dat kun je zien aan het centrum met het winkelhart, dat zich rond de Hoofdstraat bevindt.
Via de Schoonengweg verlaten wij het dorp en komen in het landelijk buitengebied. Nou, dat kun je gelijk merken, want het ruikt hier ook behoorlijk landelijk. In het geheel dus geen rozengeur en zonneschijn.
We komen langs het Recreatiegebied Zeumeren, dat ontstaan is door zandwinning van het Zeumerse gat, die nog steeds plaatsvindt. We steken via een viaduct zowel de A1 als de spoorbaan Amersfoort-Apeldoorn over.
Mooie landwegen en soms een fietspad volgen. Aan de Grote Hegweg zie ik in de verte al de wagenrust. Zeer welkom. Gijs en Leon vertroetelen ons met koek en een sapje. Heel fijn, bedankt.
Later passeren we kijk- en wandeltuin “Klein Boskoop” in Stroe. Deze tuin was tot 2005 een kwekerij. De eigenaar veranderde de kwekerij na zijn arbeidzaam leven in een grote tuin met in elkaar overlopende delen. Hoe mooi zal dat in de zomer zijn. Via de Wulpenweg lopen we Stroe binnen. We passeren 18 in aanbouw zijnde huizen, maar we zijn te laat. Alles is verkocht.
In het Dorpshuis De Hofstede is de hoofdrust. Nu heb ik een probleem. Ik weet niet meer of ik tomatensoep heb aangekruist of kippensoep. Ik moet weer een keuze maken, het is niet anders, want ik hou van beide soepen. In een grote zaal staat een grote tafel met daarop alle etenswaar en drank. Plus de kassa. Het is een drukte van belang. Gelukkig. Alle mensen hebben begrepen wat de bedoeling is als je het dorpshuis betreedt. Ook zie ik wandelaars een half uur later de vaat van de tafels nemen en meenemen naar de grote tafel. Opgeruimd staat netjes. We mogen vast nog eens terugkomen.
Om 13.11 uur vertrekken we voor de tweede helft.
We komen nu terecht in het Stroërzand. Dit bosrijke gebied wordt beheerd door Staatsbosbeheer.
We hebben te maken met mooie brede paden, nu misschien wat modderig, maar het is goed te doen. Het is daar dat we de 2e wagenrust hebben, weer met een sapje. Wel royaal hoor. Ik hoor iemand zeggen “en dat allemaal voor € 3,00”. Dat is nog eens een wandelaar die waardering heeft voor hetgeen de organisator doet voor ons.
Vlak voor het Wilbrinkbos kom ik de man met de hamer tegen. Ik ben die regen zo verschrikkelijk zat!! Het Wilbrinkbos is een groot bosrijk landgoed met een landhuis, houtwallen, heide, vijvers en vennetjes. We lopen langs grote bomen met boven de grond liggende wortels. Magnifiek gezicht. Als we dit bos verlaten zijn we na vijf minuten bij het eindpunt.
Hans en Bertus en helpers, bedankt voor deze wandeldag. De tocht was heel mooi, heel gezellig en……. heel nat!
Jeannette van Buuren
Verslag Eemtocht 30 Januari 2019 Monique van der slot
Deze dag vonden 75 deelnemers de weg naar 'De Eemvogels' in Soest om deel te nemen aan deze door Hette uitgezette tocht. En dat ondanks de voorspellingen van sneeuw.
Al snel wandelen we de bebouwde kom van Soest uit en gaan het landelijke in. Dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg want ik vreesde dat het een bostocht zou worden, wat niet mee in favoriete omgeving is. Tenminste, niet te veel.
Zo gaan we klompen pad 'Derde Erf' op bij biologische balans boerderij 'Het Derde Erf'. Na het passeren van de koeienstal, van waaruit de dieren ons nieuwsgierig aankijken, gaan we graspaden langs sloten op. Met af en toe smalle hekjes wat het wandelpeloton verandert in een langgerekt lint.
We passeren ook nog 'Bio-kippen' en krijgen veel weide blik voorgeschoteld. Maar veel ontgaat ons ook, want het is weer gezellig bij kletsen, zeker als je al een poos niet bent geweest.
We gaan een opvallende brug over en volgen de Eem, om uit te komen bij de wagen rust, waar Hette's wederhelft 
ons jodenkoeken aan biedt. (Of mogen die niet meer zo heten vragen we ons af......)
Vanuit een stal, met dit maal Limousine koeien, worden we weer nieuwsgierig nagekeken, terwijl we voor struinen over de steeds modderiger wordende dijken langs de Eem. Ik hoor verhalen over een pontje dat naar Spakenburg vaart, maar vandaag dus niet, en zeker niet voor ons!
Langzaam komt Baarn in beeld en in de bomen achter het dorp lijkt vogellijm in de bomen te groeien, maar zeker weten doen we dat niet. (Vogellijm is een plant die parasiteert op bomen en die door vogels verspreid wordt. Deze eten de bessen en ontdoen hun snavels van de resten van de kleverige bessen door ze schoon te poetsen aan de takken van andere bomen. Daarbij smeren ze ook zaden aan de takken.) Volgend gespreksonderwerp overigens, evenals de krokodil die tegen de rietkraag aan ligt. Niet schrikken, hij is van plastic.
We gaan onder de A1 door, maar na een jachthaven weer terug om bij de 'Baarnse Mixed Hockey Vereniging te komen, waar we dus gelukkig allemaal naar binnen mogen. De broodjes kroket ed smaken er goed en op de tafel met gevonden voorwerpen liggen opvallend veel doppers.
Na de rust steken we Baarn door, waar de huizen steeds royaler worden naarmate we de rand naderen. We gaan vlak onder de bomen door waar de vogellijm volop in groeit en volgen de Eem weer terug over de andere oever. En ook lange tijd het spoor waar ook het Westerborkpad loopt, alleen is er van de prachtige berenklauw niet veel meer over dan een laatste stam of uitgedroogd skelet. Aan de andere kant van het spoor zijn de kerken van Soest zichtbaar, en als we de opvallende brug van vanochtend zien gaan we weer richting Soest. Bij een van die kerken gaan we het dorp weer in langs het monumentale gebouw van 'De gezonde Apotheek. Het blijkt een voormalige broodbakkerij te zijn.
We verlaten Baarn nog even om richting molen 'De Windhond' te gaan waar meel gekocht kan worden en even tijd is om de molen te bezichtigen. Maar niet met meer dan 15 mensen tegelijk op de omloop!
Dan gaan we toch écht terug naar 'De Eemvogels', nog altijd zonder sneeuw.
Die begon tijdens de vergadering na afloop pas te vallen.
Bedankt Hette voor deze heerlijke wandeldag met voor mij een TOP-parcours.
