Erichem. Woensdag 9 februari 2022

Heerlijk toch, dat we vandaag weer in een groep Samen Op Pad kunnen gaan?

49 personen zijn naar Het Dorpshuis in Erichem gekomen voor de  Betuwe Dorpentocht van Casper Seijn.

Iets voor tienen neemt de afgetreden voorzitter Wim Freriks het woord en zegt – misschien wel ten overvloede – dat we ons aan de coronamaatregelen gelieve te houden, dat we respect moeten hebben voor ieders mening daar over en dat we respect moeten hebben voor ieders welzijn. Maar dat laatste doen we al jaren.

Daarna  bedankt de nieuwe voorzitter  - Huib Bavelaar – Wim voor zijn jarenlange inzet en spreekt de wens uit  dat de prettige samenwerking in de vereniging  gecontinueerd zal worden.

En Casper meldt dat het aantal deelnemers op 49 staat en dat de route vanwege de tijd van het jaar veel asfalt zal bevatten met daar tussendoor een paar modderige paadjes. Ach, we zullen zien.

We gaan in zuidelijke richting het dorp uit en volgen enkele landweggetjes, richting de snelweg A15 en de Betuwelijn.  Het is lekker wandel weer, dat moet ook even gezegd worden en iedereen is happy. Er wordt volop met elkaar gekeuveld, we hebben daarvoor nu weer gelukkig de gelegenheid.

Na Kapel-Avezaath hebben we een wagenrust bij een rotonde aan de N 834. Een heerlijke mix van kleine Marsjes, Snickers, Bounty, Twix en Milky Way wordt uitgedeeld en zo kun je nog even andere wandelaars spreken. Dan op naar de grote rust.

Ik raak in gesprek met Teus uit Lopik en we hebben het over het straatvuil. Hoe is het mogelijk, dat de mensen hun rotzooi zo maar van zich af de berm in gooien. Wij zijn beiden van mening dat het fijn zou zijn als er hier of daar afvalbakken  staan en dat die afvalbakken vaak geleegd worden.

Wat schetst mijn verbazing, dat er vlak voor het dorp Kerk-Avezaath een heuse blikvanger staat. Daar ligt wat in, weliswaar geen blik of plastic flesjes,  maar een oude trui, een stuk piepschuim en een handschoen.

Na dit dorp komen we op het Teisterbantpad, een klompenpad/rondwandeling van 13 km. Ik loop achteraan en als het pad een bocht naar rechts maakt kan ik de voorste wandelaars zien. Er wordt 1,5 meter afstand  gehouden. Bravo.

Of het een grapje van Casper is weet ik niet, maar uitkomende op de Molenstraat, vlak voor Zoelen, hebben we de keuze tussen een pad langs de Linge of de Molenstraat naar links volgen. Ik kies voor het laatst, want het overstapje naar het weiland is, zo te zien, best wel moeilijk.  Slechts 50 meter verderop bij de molen “De Korenbloem” komen de Linge-gangers weer op de route. Dus misschien toch een grapje?

Dan komen we in het dorp Zoelen met het gelijknamige kasteel. We gaan het landgoed op en verlaten het weer via een prachtige zichtlaan. Nu is het nog een klein stukje naar de hoofdrust in de manege van Shetlandponystal “Het Zesspan”.  Er is hier een leuke bedrijvigheid met de pony’s. Ik zie veel mensen foto’s nemen.

Na deze verpozing gaan we richting het stadje Buren. Mijn 20x bet-bet-oudtante Anna van de rijke tak is hier getrouwd met Willem van Oranje, onze Vader des Vaderlands.  We slingeren door een paar straten en achter de Sint Lambertuskerk om. Het is vandaag slechts een kleine sight-seeing. Buiten de stadsmuur hebben we de 2^e wagenrust. Allerlei koeken en sapjes liggen er voor het grijpen.

Dan gaan we voor het laatste stuk. We hebben voortdurend de volle wind in het gezicht, maar gelukkig regent het niet.

Ik moet niet te veel naar links kijken, want dan zie ik Erichem al liggen en we moeten nog zeker 6 kilometer. En ja hoor, we gaan naar rechts en komen op een vakantiepark terecht. Daar lopen we achter om langs. Ook komen we in een wijnwereld terecht, dat is natuurlijk niet verkeerd, maar helaas…. We moeten door…..

Moe, maar uiterst voldaan arriveer ik ca. 15.40 uur weer bij het Dorpshuis in Erichem.

Lieve mensen, bedankt voor de organisatie, de opgewekte verhalen en de gezelligheid. Het was een TOPdag.

Zeist, 11 februari 2022

Jeannette van Buuren

16 februari 2022 SOP-tocht Schoonhoven.

Het moet even gezegd worden, dat ik graag afreis naar Schoonhoven. Ik vind het een mooie stad, prachtig gelegen aan de Lek en in de Krimpenerwaard.

Om half tien is het al een gezellige drukte in het startlokaal, het gebouw van Stichting Welzijn Ouderen Schoonhoven (SWOS). We nemen koffie met een heerlijk plak cake.

Klokslag 10 uur spreekt Huib Bavelaar buiten de aanwezigen toe. Hij is blij dat hij 38 inschrijvingen heeft. Hij wenst ons een prettige wandeling. Later voegt nog een dame zich bij de groep, die van heel ver moest komen, net te laat was (kan gebeuren) en door Annemarie met de auto naar de groep werd gebracht.

Eerst krijgen we een soort sight-seeing door Schoonhoven en lopen vervolgens Willige Langerak binnen, een dorp dat deels behoort tot de provincie Utrecht en deels tot de provincie Zuid-Holland.

Na de nieuwbouwwijk Schoonhoven Oost trekken we het buitengebied in. We volgen een slingerend fietspad langs mooie goed onderhouden boerderijen. Er is van alles te zien. Ik zie twee zwanen over het water scheren en moet gelijk aan die reclame van… u weet wel ….denken. Ik zie sneeuwklokjes, heel veel sneeuwklokjes. Ik zie ook een ooievaar met een pop in een luier, dus daar is een Cabauwertje geboren. Leuk om te weten.

We hebben lekker de wind in de rug, dat is een voordeel in polderachtig gebied.

Dan lopen we Cabauw binnen. Bij de Sint Jacobuskerk staan Annemarie en Christiana met heerlijke versnaperingen.

Daarna volgen we de Cabauwse Jacobsroute, onderdeel van een lange-afstandspad naar Santiago de Compostella in Spanje. Nou, zo ver gaan we hopelijk niet vandaag.

Halverwege gaan we een fraaie houtkade op, zoals Huib het in zijn voorwoord beschreef. Ja, wat noem je fraai? De oude knotwilgen en bomen er langs zijn altijd fraai. Maar deze kade zelf is niet zo fraai, moet ik zeggen. Het is modderig, erg modderig. We glijden en glibberen en soppen dat het een lieve lust is. Maar het volk ploetert voort en uiteindelijk komen we op een asfaltweg bij de watertoren van Lopik. En wat nu zo fijn is, we worden daar getrakteerd op paaseitjes voor het leed dat we geleden hebben, toch?

Al gauw loop ik Lopik binnen. Hier ben ik nog nooit geweest. Het dorp is groter dan ik dacht, veel nieuwbouw ook. We zien de Zendmast Lopik van dichtbij, niet te verwarren met de Gerbrandytoren. Via het Snuffelpark komen we bij de Huiskamer van Lopik “De Schouw” aan voor de broodnodige rust.

Voor het tweede gedeelte steken we de altijd drukke M.A. Reinaldaweg over richting de dijk langs de Lek. Hier hebben we een mooi uitzicht over de rivier met haar uiterwaarden. We slaan de Tiendweg in. Op deze 4 km lange landweg hebben we de wind pal in het gezicht. Dat is een nadeel in polderachtig gebied. Op de grens van Willige Langerak staan onze verzorgsters weer. Ik pak een snicker van het dienblad. Wederom gaan we de dijk op en zo zien we de veerpont van Schoonhoven overvaren. Het kan niet ver meer zijn. Via de Veerpoort lopen we de stad in en na een paar fraaie straatjes zijn we weer terug bij ons startlocatie.

We nemen nog een afzakkertje en halen herinneringen op over enkele SOP-tochten. Heel gezellig allemaal.

Dank aan allen, die deze dag weer tot een TOPdag hebben gemaakt. Ik heb genoten.

Zeist, 18 februari 2022.

Jeannette van Buuren.

1^e dag van de Tweedaagse Amerongen 5 april 2022

Eigenlijk wel grappig, een wandelclub die uit een wielercafé vertrekt. En toch is het zo.

Dinsdag 5 april, de eerste dag van een 2daagse, zijn we te gast in wielercafé De Proloog in Amerongen. Casper kan 36 mensen welkom heten, hij laat gelijk weten, dat een stukje door de uiterwaarden niet zal gaan vandaag, omdat het te drassig is.

Eerst lopen we aan de noordkant het dorp uit. Daarna komen we als vanzelf langs allerlei schuren: de Blaauwe Schuur, een boerenschuur, de tabaksschuur en een informatieschuur.

Tenslotte bereiken we de Elsterstraatweg om vervolgens via een toeristisch overstappunt het bosgebied in te gaan.

We passeren de gedenkteken “Slag bij Waterloo” en het restaurant  ‘t Berghuis. Dan gaan we de Boswachterij De Amerongse Berg in. Nou, dan kunnen we onze lol op, hoor.

We sjokken en hijgen en komen tenslotte op 64 meter hoogte bij de Eenzame Eik. Deze boom is in 1792 geplant in het midden van het Sterrenbos, waar vele paden samenkomen.  De Eik is niet altijd eenzaam, want er zijn veel banken  geplaatst. Er zal best wel vaak mensen daar neerstrijken om uit te puffen en om van het mooie uitzicht te genieten.

We gaan weer verder. We huppelen als het ware de berg af, gaan kris-kras door de bossen en komen langs het Egelmeer. Dit natuurgebied is

van Staatsbosbeheer.

Aan de rand van Veenendaal staan onze verzorgsters Wilma en Corrie. Nu begint het flink te miezeren, het ziet er troosteloos uit. Mijn hart is al zo bedroefd en en die regen voelt aan alsof de hemel  met me mee huilt.

Via parken en fietspaden, mooie wijken en het winkelcentrum Veenendaal-West komen we al heel gauw bij de kantine van de altijd gastvrije voetbalclub DOVO. Ik neem een beker thee en ga bij heel gezellige mensen zitten.

Na een half uur gaan we verder. We doorkruisen weer enkele straten en ook het Rosarium en bij wegwijzer nummer 22852 lopen we het dorp uit.

Al gauw gaan we het landgoed Prattenburg in. Dit 430 ha bosgebied met een in 1887 gebouwd kasteelachtig huis heeft ook een tuin in landschapsstijl. We ondervinden  veel vals plat, leuke afdalinkjes en pittige klimmetjes. Ik begin het al flink in de kuiten te voelen.

Via de Driftweg in Elst (Utr.), niet te verwarren met Elst bij Nijmegen, lopen we  linea recta op de wagenrust af. We krijgen een koek en een sapje.

Bij de Sportlaan zijn ze flink met de weg bezig. Ik word daar altijd blij van: mensen die hard werken terwijl ik aan een wandeling bezig ben. We slalommen er om heen. Elst is een lintdorp met een Korenmolen en de voormalige tabaksplantage Plantage Willem III. Een bekende inwoonster was Mies Bouwman. Ook een leuk gegeven: In de jaren 70 werd inwoner Dirk van Noort in het tv-programma Showroom een bekende Nederlander  na zijn stellige ontkenning van het feit dat er mensen op de maan waren geweest.

Na de Nederlands Hervormde Kerk gaan we langs de Molen 't Wissel de Amerongse Bovenpolder in, een beschermd Natuurgebied van het Utrechts Landschap. We zien helaas geen halfwilde paarden en runderen op ons pad, maar wel overal bosanemonen. Wel zo rustig.

Na een kleine sight-seeing langs de Andrieskerk en Kasteel Amerongen lopen we zoetjes-aan naar het eindpunt. Ik ben heel erg moe, maar ook heel voldaan. O, wat zal ik vannacht lekker slapen.

Ik hoop, dat de tweede wandeldag ook zo plezierig zal verlopen, maar ik vind het na deze dag genoeg.

Bedankt, lieve mensen, voor de organisatie, voor het plezier onderweg en de gezellige verhalen.

Zeist, 6 april 2022.

Jeannette van Buren

Achtje Soest. 18 mei 2022.

Het voordeel van een “Achtje” is, dat wandelaars die om een of andere reden even geen 25 km kunnen lopen, bij de hoofdrust (meestal startlocatie) fatsoenlijk kunnen afhaken.

Zo ook op deze dag.

We zijn te gast bij Atletiekvereniging aan de Wieksloterweg Oostzijde. Organisator Hette Smedema wordt bij de inschrijving bijgestaan door Piet Halff en nog 2 dames.

Als ik tijdens het koffie drinken rondkijk, zie ik een paar “nieuwelingen”. Fijn dat men met ons mee wilt lopen.

In zijn welkomwoord aan 50 mensen geeft Hette nog aan, dat er in het eerste gedeelte een mogelijkheid is om een gemakkelijker paadje te nemen. Hij zal dat aangeven, eenieder kan dan kiezen. Hij adviseert ons ook om genoeg te drinken, want hij wil geen flauwvallende wandelaars.

Om 10.02 uur vertrekken we met 21 graden.

De tocht van vandaag kenmerkt zich vooral door bos, heide, zandvlaktes,  jeneverbessen, heel veel varens en oprukkende bosbessenstruikjes. Ik loop een stukje op met Betty uit Voorburg. Zij vertelt mij, dat ze oefent voor de Vierdaagse van Nijmegen. Als ex-deelneemster met een behoorlijke staat van dienst geef ik haar enkele tips. Misschien heeft ze er wat aan. 

Na een half uur zijn we al aangeland bij de  Lange Duinen. Dit gebied en de Korte Duinen zijn de parels van de gemeente Soest.

Bij het Monikkenbosch hebben we de eerste pauze. Dit gebied heeft een mooi natuurpad en een camping met houten chalets. Ook loopt er een oude marskramer-route van Amersfoort naar Haarlem doorheen.

We gaan weer verder. Het volgende stuk is heuvelachtig en in het zand van de Korte Duinen is het zwaar lopen. Voor dit gedeelte had ik ook graag een alternatief gemakkelijk paadje gehad!!

Maar eindelijk staat Hette opeens stil en wijst de liefhebbers op de inkorting. De helft van de groep maakt er gebruik van. Ik natuurlijk ook.

Bij een picknickplaats moeten we dan wachten en dat geeft mij de gelegenheid om al het zand van de Korte Duinen uit mijn schoenen te halen.

We komen voor de hoofdrust om 12.52 uur aan bij de Atletiekverening. Het is 24 graden.

Na de lunch haken 5 personen af. We gaan de gebieden De Zoom, Pijnenburg en Willem Arntsbos in naar het psychiatrisch Centrum Altrecht, gelegen in de Gemeente Zeist. Daar hebben we ook weer een wagenrust. Er is gelegenheid om flesjes te vullen met water. Wel zo fijn, want de temperatuur stijgt nog steeds. Velen leggen zich neer op het grasveld in de schaduw. Met nog een kleine onderbreking vanwege de hitte zie ik een poosje later – oh  heerlijk - de huizen aan de Wieksloterweg. Het is dan 15.47 uur en 26 graden.

Van een bosparcours weet ik niet zoveel te vertellen, maar toch hoop ik dat ik met het bovenstaande een beeld heb kunnen geven van een zonnige dag, een prachtige route, gezellige wandelaars en een overbezorgde organisator met diverse helpers. Een topdag dus.

Zeist, 19 mei 2022.

Jeannette van Buuren

Rondje Amersfoort 11 mei 2022.

Het betreden van de kantine van voetbalvereniging Amsvorde voelt  aan als een soort thuis komen. (alleen heb ik niet zo veel drank in huis). De kasteleins staan lachend achter de toog en de koffie is heerlijk. Wat een welkom.

Veel wandelaars zijn al aanwezig, het is een gekakel van jewelste. Nou zijn er ook veel meer haantjes dan kippetjes op deze tocht “Rondje Amersfoort” afgekomen, dus het is logisch dat horen en zien vergaan.

Na een openingswoord door onze organisator Hans Mulder starten we (74 personen) om 10.03 uur. Eerst door een stuk bos tussen de Leusderweg en de snelweg. Daarna langs het Lonkhorster bos.

In de weilanden daarna zien we prachtige paarden galopperen en dat levert met een strakblauwe lucht hele mooie foto’s op.

Na het passeren van het Valleikanaal gaan we Landgoed De Horst op. Een slingerend pad brengt ons op het klompenpad, genaamd Het Stoutenburgpad. Daar zien we een tankkering uit de Meidagen van 1940. Deze tankkering bestaat uit zes betonnen blokken met spoorstaven, die in mei 1940 op de Hessenweg en de Engweg stonden als onderdeel van de Grebbelinie.

En dan, hoe kan het ook anders, komen we als vanzelf in “Heerlijkheid Stoutenburg”. Een kleinschalige cultuurlandschap met weilanden, akkers, bosjes, beken, houtwallen en elzensingels. En wat ook zo heerlijk is, we hebben hier pauze om de bij de inschrijving gekozen en zelf meegenomen sappen en koeken te nuttigen.

Bij de stuw Brons in de Barneveldsebeek gaan we twee bruggetjes over. Als ganzen achter elkaar volgen we nog steeds het Stoutenburgpad. Na het natuurgebied Bloeidaal, een industrieterrein en de onderdoorgangen van snelwegen komen we via de Lageweg in Amersfoort.

De grote pauze is op het plein Het Hof, waar we kunnen kiezen uit verschillende terrasjes.

Ik vlei me neer onder de luifel van café De Blauwe Engel. Ik heb een prachtig uitzicht op de Onze Lieve Vrouwetoren. Deze 98,33 meter hoge toren heeft de bijnaam “Lange Jan”.

Na een half uur verzamelen de wandelaars zich weer bij de fontein en maken we een soort sight-seeing door historische straatjes, leuke parken, stadspoorten en hofjes.

Al dit moois verlaten we via een park langs de stadsmuur. We zien keien liggen in verschillende maten, want zoals men weet wordt Amersfoort De Keistad genoemd.

In het stadspark Randenbroek hebben we nog een kleine pauze. Hans had in de vroege ochtend hier zijn fiets gestald met in zijn fietstas heerlijke versnaperingen. Het is een wonder dat dat nog aanwezig is. Hij deelt maar uit en deelt nog eens uit en zo kan het gebeuren, dat ik een Mars en Snickers kan pakken. Toch niet verkeerd.

Na dit park met vele prachtige azalea’s lopen we het “Elizabeth Groen” in. Dit stadspark is gerealiseerd nadat het voormalige Elizabethziekenhuis was afgebroken.

We hebben nog een uur te gaan en ik vraag me af hoe we dat gaan doen. De route gaat na een tunnel naar het Lockhorster Bos. We steken een goederenspoorlijn over, daarna de Arnhemseweg en komen in het bosgebied De Treek Henschoten. Na de fietsbrug over de A28 denk ik er bijna te zijn. Maar alsof we niet genoeg gelopen hebben, gaan we met een omhaal (en daar heb ik zo’n hekel aan) naar de finish.

Het zal duidelijk zijn, lieve mensen, dat ik vandaag genoten heb. Niet alleen van het mooie weer en van de verrassende route, maar ook van jullie gezelschap.

Ik groet jullie vanuit een zonnig Zeist,

Jeannette van Buuren

1^e Bloesemtocht. 25 mei 2022

Dat het startlokaal van vandaag - Steakhouse Cunera – ons een warm hart toedraagt is bekend, maar dat het personeel voor ons vandaag eerder de deuren opent, is uitermate aardig te noemen. Ik hoop dan ook, dat iedereen minstens een bakkie koffie o.i.d. genomen heeft.  

We zijn met 38 personen en de tocht is bedacht en uitgezet door Casper Seijn. Maar hij verblijft momenteel in Griekenland. Hans Mulder is nu de leider en Wim Freriks de voorloper, een uniek duo waarin we alle vertrouwen hebben.

Om 10.02 uur dalen we af naar het station om vervolgens linksaf onder de Grebbeweg te gaan richting de Zwarteweg, wel zo veilig.

Zo komen we  op het lange pad onderaan de Grebbeberg, dat een prachtig uitzicht geeft naar de Neder-Rijn. We passeren zelfs een tweetal woningen, verscholen tussen het groen. We komen studenten tegen van de Universiteit Wageningen, die allerlei planten aan het bestuderen zijn.

Via de Grebbedijk lopen we als vanzelf het gebied van de Blauwe Kamer in met zijn ruïne van een oude steenfabriek. We horen voortdurend vogels fluiten, ik geniet volop.

Waar ik ook zo van kan genieten is het overvaren  met een pont, voor mij een ultieme beleving van een vrije dag. Even na elf uur verlaten we al varend de provincie Utrecht en komen zo in de provincie Gelderland.

Gelijk slaan we het Heuzesepad op tussen het fluitenkruid. Aan het einde rijst de vraag bij velen op of we nu linksaf of rechtsaf naar Opheusden moeten. We komen er altijd wel uit, hoor, daar niet van.

Buiten het dorp Opheusden worden veel bomen geteeld. Dat komt omdat er zware klei ligt en dit zorgt voor sterke wortels die overal aanslaan. Het is maar dat u dat weet.

We passeren een volière met daarachter een van de drie reformatorische kerken, die dit dorp rijk is.  

Als we het dorp weer uit zijn en we lopen op de dijk, dan hebben we een adembenemend uitzicht op de Blauwe Kamer en de Grebbeberg.

We pauzeren bij een replica van een Romeins fort. Ik had al het gevoel dat we delen van het Romeinse Limespad volgen. Dat is niet erg, want iedere parcoursbouwer probeert het mooiste te bieden en dit is heel mooi.

Na een stief kwartiertje vervolgen we de dijk en komen in Kesteren, het grootste dorp in de gemeente Neder-Betuwe. Daar gaan we langs, want ons doel is om in Lienden de grote rust te houden. We passeren weer veel fruitbomen, echter niet meer in bloei. We zien de kersen al hangen. Reden voor Bernard Balk om los te barsten in verhalen over vroeger toen zijn vader inschreef op kersenteelt. Je kon bomen “pachten” (volgens mij  zelfs een hele boomgaard) om de opbrengst te verkopen. Maar o wee, als er een hagelbui er over heen gegaan was, dan gingen de gekwetste kersen naar de jamfabriek van Flipje in Tiel, hetgeen natuurlijk minder opbracht.

Ik houd wel van zulke verhalen. Al pratende  lopen we Lienden binnen waar we neerstrijken in Het Wapen van Lienden.

Een half uur later vervolgen we de route, het is nog zo’n 9 kilometer te gaan.

Buiten het dorp hebben we te maken met een noodzakelijke provinciale weg, gedeeltelijk afgesloten, dus niet zoveel verkeer.  Dan hebben we geluk dat we een boomgaard in mogen. Het Marspad en het Batouwepad lopen er doorheen. Op een gegeven moment een opstopping voor een smal paadje over een slootje. Het is inderdaad griezelig, maar er is zoals gewoonlijk ook veel hilariteit.  Een eindje verderop bij de Marspolder nemen we nog even pauze voor een kleine versnapering.

Uitgekomen op de dijk zien we de Cunera-toren, de parel van de stad Rhenen.

Via de Rhenensebrug verlaten we de provincie Gelderland en lopen de provincie Utrecht binnen. Heerlijk, weer “thuis”. Vervolgens nog een klein ommetje (Grrrrruh)  en dan zien we de dames van Steakhouse Cunera weer.

Casper, de honneurs zijn prima waargenomen door onze manschappen, hoor

Bedankt, lieve mensen, voor de gezelligheid en de leuke verhalen. Ik heb genoten.

Zeist, 26 mei 2022

Jeannette van Buuren

Rondje Lunteren  01.06.2022

We staan op het terras van Hotel Eethuys “De Wormshoef” en organisator Nico van Ee heet 47 deelnemers van harte welkom in Lunteren, de parel op de Veluwe. Dat zegt hij zelf. Het is vandaag weer een achtje.

Het dorp Lunteren heeft zo’n achtduizend inwoners en kent zeker in de zomermaanden veel toerisme. Aan de Dorpsstraat staan de Oude Kerk en de poldermolen De Hoop.

Na enkele straten en de spoorbaan komen we al gauw in het buitengebied. We volgen zo’n beetje het Meulunterenpad. We passeren Restaurant De Goudsberg, waar in de Tweede Wereldoorlog Anton Mussert van de NSB zijn hoofdkwartier had en van daaruit de partijbijeenkomsten leidde.

In het bosgebied De Goudsberg is het veel klimmen en af en toe dalen, en uiteindelijk komen we bij het middelpunt van Nederland. Dat staat geschreven op een grote kei, dus het zal wel waar zijn. Op deze 51 m hoogte heb je een prachtig uitzicht richting Barneveld en over de Gelderse Vallei.

We gaan weer voort en komen rond half twaalf aan bij de IJzertijdboerderij. Daar staan onze welbekende verzorgsters Gerda en Bep met heerlijke versnaperingen. Er is heel wat te kiezen en ik neem voor de verandering eens een heerlijke wafel. En een appelsapje, nou, mijn dag kan niet meer stuk.

Wij zijn dan inmiddels aangeland op Eikenstek van het Wekeromse Zand. Een prachtig natuurgebied met zandverstuiving, bos en heide. Er leven hier ook moeflons, weliswaar klein van postuur, maar wel wild. Daar moet ik dus niets van weten. We gaan gauw verder.

Teruggekomen in het dorp passeren wij het Vrouwtje van Lunteren en zijn rond kwart over één bij de hoofdrust.

Voor het tweede gedeelte van de wandeling lopen we eerst om het dorp heen en daarna door een aantal  straten. Ik zie schone lanen, mooie huizen en kleurrijke tuinen. Volgens mij moet Lunteren een rijk dorp zijn.

 We komen als vanzelf in het “Luntersche Buurtbosch”, aangelegd in de jaren 90 van de 19^e eeuw door notaris Van den Ham. We moeten de Galgenberg op om ten slotte uit te komen bij de uitkijktoren “De Koepel”. De weg daar naar toe valt me zwaar, ik ben niet zo’n klimmer. Maar gelukkig krijgt iedereen de gelegenheid even rond te kijken en uit te rusten.

We dalen weer af, dat gaat veel beter. Opeens staan er een paar mensen stil. Wat is daar te zien? Iemand roept voor de lol dat dat het IJsselmeer is, maar het is een kwetsbaar vennetje voor  salamanders, kikkers en allerlei ander gespuis. Een zekere Willem denkt dat hier de Witte Wieven van Lunteren ronddwalen.

En dan komt de laatste pauze van de dag. Gerda en Bep staan ergens met Magnum-ijsjes. Niet alleen vandaag kan mijn dag niet meer stuk, maar ook morgen. Wat een leuke verrassing.

Iedereen staat te genieten. Maar hoor ik het goed? Staat daar iemand te mopperen, dat we even om het dorp heen en door een paar straten moesten lopen? Foei mijnheer, soms kan het niet anders.

Dan is het nog een klein halfuurtje te gaan en komen we  tevreden bij het eindpunt. Op het terras nemen we nog een afzakkertje en dan hoor ik van Nico wat er allemaal komt kijken om zo’n tocht te maken.

Daarom nogmaals een welgemeend dank-je-wel en de groeten aan de dames.

Zeist, 2 juni 2022.

Jeannette van Buuren.

4^e Verwentocht, Zijderveld. 8 juni 2022

Degenen, die 3 jaar geleden  in Zijderveld hebben meegelopen, weten  nog wel dat de tocht totaal verregende door aanhoudende buien en sterke wind.

Wat ik me ook nog heel goed herinner is, dat we onderling veel lol hadden en dat we ons niet van de weg lieten slaan.

Organisator Gerrit Oskam en zijn familie geven zich vandaag een herkansing en dus zal de route gelijk zijn aan die van 2019.

Gerrit heet 31 wandelaars welkom, dankt ons voor onze komst en geeft een paar richtlijnen voor deze dag.

Op dus naar Hagestein. Dit dorp behoort sinds 1986  bij Vianen, die in 2002 bij de Provincie Utrecht kwam. Sinds 2019 zijn beide dorpen onderdeel van de gemeente Vijfheerenlanden.

We hebben na ca 6 km pauze achter de kerk. Daar staan de bekende verzorgers Maaike en Jan met de eerste verwennerij, bestaande uit zelfgebakken kruidkoek, sapjes, karnemelk en snoep. Vandaag worden zij bijgestaan door hun dochter Lia.

Buiten Hagestein lopen we via een natuurpad en langs een grote plas naar de dijk langs de Lek. Het is helder weer en zo kan ik zelfs de kerk van Schalkwijk zien. Dichterbij een schoorsteen van een steenfabriek en nog dichterbij groepjes ganzen in de Lek. We passeren de Stuw- en Sluizencomplex en ook een vispassage, aangelegd in 2004.

Dan vallen de eerste druppels regen, die ook voor deze dag voorspeld zijn. Maar gelukkig zet het niet door.

In Vianen hebben we de tweede verwennerij in De Kwalitaria aan de Lijnbaan. Nog steeds is daar een monumentje voor Roos, die betrokken werd bij het tram-schietincident in Utrecht in 2019.  

Mijn lekkernijen bestaan uit een broodje kroket en een kopje thee. Dat is ook een verwennerij, al moet ik het zelf betalen.

Na deze pauze gaan we weer verder, maar nu met regen. Hoe ongelukkig kan een organisator het treffen. Via een paar straten komen we weer bij het Merwedekanaal. Er passeert ons een viertal fietsers. Het eerste wat ik denk is, die zijn niet wijs om op deze dag te gaan fietsen. Bij de openstaande Bolgerijnsebrug wachten we even op een passerend vrachtschip om onze route aan de overkant te vervolgen. Langs een golfterrein. Daar zien we enkele golfers. En ook hier denk ik, die zijn niet wijs om op deze dag te gaan golfen.

Via de Kostverlorenweg komen we bij de 2e wagenrust. En weer worden we verwend met een beker vol kleine stukjes fruit. Het gaat er in als (kruid)koek.

We vervolgen de route door een griendlandschap. Dat vind ik zo mooi, dat er zo maar in de polder bosschages  zijn met leuke paadjes, slootjes met bruggetjes en diens meer zij.

Het laatste stuk van 2 km over de Zijderveldseweg wordt onderbroken met nog een laatste verwennerij, nl een stukje worst en/of een schijfje komkommer.

Om 15.45 uur zijn we weer bij het Verenigingsgebouw De Krooshof.

Onder het genot van een glaasje fanta zit ik me af te vragen wat de fietsers en de golfers van óns gedacht hebben.

Lieve familie Van Zuilen en familie Oskam, jullie hebben de naam van deze tocht alle eer aangedaan. Gerrit, voor volgend jaar krijg je van ons een herkansing.

Ik heb een leuke dag gehad met een mooi parcours en vrolijke mensen, wat wilt een mens nog meer? Ik dank iedereen voor zijn/haar inzet. Ik heb genoten.

Zeist, 9 juni 2022

Jeannette van Buuren